به گزارش   قدس آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، با افزایش قیمت ۴ برابری ویلچر درسطح بازار، مشکلات معلولان علاوه بر نبود امکانات در سطح شهر، بیشتر شد و امکان خرید ویلچر را گرفت.

چه کسی می‌داند حرکت برای معلولان جسمی و حرکتی و جابجایی آنان توسط خانواده هایشان چقدر سخت است؟

چه کسی تسکین درد مادری می‌شود که فرزند معلولش را روی ویلچر، به پارک می‌برد و با حسرتی که از چشمانش روانه می‌شود و به سایر بچه‌ها می‌نگرد؟

شرایط زندگی به اندازه کافی برای معلولان سخت و دشوار بود، اما ۴ برابر شدن قیمت یک ویلچر نسبت به سال گذشته و معلولانی که دیگر توان خرید یک ویلچر را ندارند شرایط را برایشان دشوارتر کرد.

شاید تا امروز باید به دنبال ویلچری برای شهر به خاطر این همه بی توجهی و نبود امکانات بودیم، اما با ۴ برابر شدن قیمت یک ویلچر معمولی نسبت به سال گذشته حتی دسته جمعی یک ویلچر ساده برای شهر نمی توانیم خریداری کنیم.

خودم را به تقاطع خیابان های ولی عصر و جمهوری رساندم. یکی از بزرگترین مراکز فروش تجهیزات پزشکی درسطح شهر. برای اطلاع از قیمت انواع ویلچر با تعدادی از فروشنده‌های تجهیزات پزشکی و نمایندگی‌های رسمی هم صحبت شدم.

اولین نمایندگی که وارد شدم از فروشنده پرسیدم ویلچرهای معمولی و برقی چه قیمتی است؟

فروشنده شروع کرد به توضیح دادن که قیمت ویلچرهای معمولی و ساده از ۹۵۰ تومان شروع می‌شود و ویلچرهای برقی هم از ۹ میلیون  تومان به بالا داریم؛ همه اجناس تمام نقد و چک و اقساط هم قبول نمی‌کنیم.

از نمایندگی خارج شدم و حین قدم زدن در شلوغی پیاده روهای خیابان جمهوری فروشنده جوانی را دیدم که در ورودی یکی از نمایندگی‌های فروش ویلچر ایستاده بود. از فروشنده قیمت ویلچرهایی که روبروی نمایندگی چیده شده بودند پرسیدم که گفت: میخواهی ویلچر بخری و ببری داخل شهرستان‌ها بفروشی؟ باهم وارد نمایندگی شدیم و گفتم که نه! برای بیمارمان میخواهم بخرم. دلیل سوالش را پرسیدم و فروشنده گفت افرادی در این مکان ویلچر خریداری می‌کنند و داخل شهرستان‌ها با قیمت مناسب. می‌فروشند.

خلاصه سوالاتی در خصوص سن و وزن مریض پرسید و یک ویلچر برقی ایرانی با قیمت ۱۱ میلیون معرفی کرد. در کنار این قیمت‌های سرسام آور توصیه فروشنده جوان قابل تحسین بود که ویلچر ساخت کارخانه ایرانی بخر در صورت تعمیر یا تعویض، متحمل هزینه‌های سنگین دیگری نشوی.

برچسب‌های ۲۳ میلیون تومانی روی بعضی ویلچرها تعجب و ناراحتی را بیشتر می‌کرد. با تعدادی از نمایندگی‌هایی که فقط ویلچرهای ساده و معمولی می‌فروختند هم صحبت شدم و ضمن سوال در خصوص قیمت ویلچرهای ساده و معمولی، پرسیدم ویلچرهای برقی در بازار تقریبا چه قیمتی هستند؟

در پاسخ می‌گفتند قیمت ویلچرهای برقی از ۶ میلیون شروع می‌شود، اما شاید آن‌ها هم مثل مسئولین از این افزایش قیمت و بازار سیاه بوجود آمده برای ویلچر بی خبر بودند.

پای صحبت‌های معلولان که نشستم،می‌گفتند جانبازان با توجه به سهمیه‌ای که دارند هر چند سال یکبار از طرف بنیاد شهید ویلچر رایگان دریافت می‌کنند و متحمل هزینه‌های سنگین خرید ویلچر نمی‌شوند.

برای اطلاع از دلایل افزایش قیمت طی یکسال گذشته با دو شرکت تولید ویلچر تماس گرفتم.

یکی از مدیران شرکت گفت:اولین دلیل در افزایش قیمت این است که حتی مقداری از مواد اولیه ویلچرهای ایرانی، وارداتی هستند و به خاطر نوسانات ارزی باعث افزایش قیمت شده است.

دلیل دوم را افزایش قیمت مواد داخل کشور می‌دانست و گفت:برای مثال همین آهن و آلومینیومی که داخل کشور تولید می‌شوند قیمتشان ۳ برابر شده است. اگر سال گذشته آهن را با قیمت ۳ هزارتومان خریداری می‌کردیم امسال با قیمت ۹ هزارتومان خریداری می‌کنیم وبا افزایش حقوق کارگر، قیمت ویلچر را ۴ برابر کرده است.

او در ادامه گفت:قسمتی از مشکل ما در گمرک است، برای مثال اگر همکاران ما ۲۰۰ میلیون مواد اولیه از چین خریداری کنند، برای ورود این مواد به کشور باید معادل همان هزینه را به گمرک پرداخت کنند تا اجازه ورود به کشور را بگیرند.

یکی دیگر از مدیران شرکت تولید کننده گفت:علت اصلی گرانی محدودیت واردات است البته این افزایش قیمت بیشتر مربوط به ویلچرهای خارجی است.

او گفت برای تولید ویلچرهای ایرانی دو قطعه از وسایل مورد نیاز، وارداتی است و بقیه قطعات از تولیدات داخل استفاده می‌شود.

او درباره نقش دلال اظهار کرد: ویلچر ایرانی مدل معمولی را که داخل کارخانه با ۲۰ نفر کارگر تولید می‌کنیم توسط واسطه از ما نهایتا ۵۵۰ هزارتومن خریداری می‌شود و شواهد حاکی از آن است که در بازار به قیمت ۸۰۰ هزارتومن عرضه می‌شود.

مدیران هر دو شرکت گفتند با این افزایش قیمت، تقاضای مشتری کم شده و سود ما به ۳ الی ۴ درصد رسیده است و دلیل این موضوع را به خاطر حمایت نکردن از تولید داخلی دانستند.

صحبت‌های همه را شنیدم به غیر ازدرددل خود معلولین. همینطور که جواد با ویلچر برقی خودش به آرامی در حال حرکت بود من هم کنارش راه می‌رفتم. جواد می‌گفت این ویلچر المانی را ۳ سال پیش ۴ میلیون خریدم و ۲ بار هم دستگاه برق ویلچر رو تعویض کردم.

او ناراحت بود که اگر ویلچر خراب بشه دیگه توان تعویض قطعات و خرید ویلچر نو را ندارد. جواد می‌گفت ما نمی‌خوایم دستمون جلوی کسی دراز باشد، اما این کمک هزینه‌ای که به ما پرداخت می‌کنند، پرداخت نکنند بهتره!دیگه توان خجالت کشیدن از خانمم که این همه سختی رو تحمل کرده ندارم.جواد می‌گفت اگه بیرون هم نیام و صحبت نکنم دق میکنم تو خونه.

اشک‌های مادر رضای ۸ ساله مجال صحبت برایش نمی‌گذاشت. بغض صدایش که آرام شد از نبود امکانات و ورودی‌های مناسب در شهر و پارک‌ها گلایه می‌کرد؛ اما مادرش بیشتر ناراحت هزینه‌های دارو و درمان رضا بود که ماهیانه یک میلیون و پانصد هزار تومان پرداخت می‌کنند و حمایت کامل از طرف بهزیستی نمی‌شود.

رضا، چون پدر مادرش توان خرید ویلچر برقی را ندارند ویلچرش ساده و معمولی بود. رضا می‌گفت نمی‌خواهم بیشتر اذیت شوند و هر روز مرا بیرون ببرند، اگر هم بخواهند مرا به پارک یا داخل شهر ببرند جایگاهی در پارک و شهر نداریم حتی جایگاهی برای ورود ویلچر!

شاید معلولیت واژه‌ای شده باشد که بیشتر در ذهن ما به معنای یک ناتوانی معنی می‌شود و می‌تواند مشکلاتی را برای فرد معلول ایجاد کند، اما معلولان بارها این را به اثبات رسانده اند که معلولیت محدودیت نیست.

با افزایش قیمت ۴ برابری طی یکسال گذشته، قیمت‌های تمام نقد میلیونی، عدم توجه و نبود امکانات در سطح شهر، این شهر و صداقت و جوانمردی است که معلول است، نه افراد!

اگر چه بر روی ویلچر نشسته اند و همانند بقیه افراد توان راه رفتن ندارند، اما دو بال برای پرواز و قلبی برای اوج گرفتن دارند.

انتهای پیام/